Rife Healing

Duitse wetenschappers hebben echter ontdekt, dat methadon ook zeer succesvol tegen bepaalde vormen van kanker kan worden ingezet. Inmiddels zijn er dan ook verschillende studies gestart naar het wel en wee van methadon bij onder meer een groep patiënten, die lijden aan een vorm van een inoperabele hersentumor. Deze patiënten, die nu methadon in tabletvorm of als druppels krijgen verstrekt, kunnen hier alleen maar bij winnen; voor wat betreft de bekende en geëigende kankertherapieën zijn ze namelijk uitbehandeld.

Eén van de patiënten uit de studiegroep is een 54-jarige vrouw uit Hamburg. Sinds 2014 lijdt zij aan een glioblastoom, een dodelijke vorm van een hersentumor. Hoewel deze tumor vrij goed kan worden geopereerd, komt hij over het algemeen weer net zo snel terug. De gemiddelde levensverwachting met een dergelijke hersentumor is dan ook maar 4 tot 16 maanden. Deze vrouw heeft aanvankelijk alles gedaan, wat haar specialisten haar konden bieden: bestralingen en diverse chemokuren. Niets mocht echter baten: de tumor kwam steeds binnen een mum van tijd weer terug. Op zoek naar alternatieve behandelingen, kwam haar dochter op een gegeven moment een Duits stuk op het internet tegen, waarin de behandeling van methadon bij tumoren werd besproken.

 

Dat methadon tegen kanker kon worden ingezet, werd bij toeval ontdekt door Dr Claudia Friesen, een chemicus van de Universiteit van Ulm. In een studie onderzocht zij ooit de werking van drugs op kanker. Zij behandelde daarbij in het laboratorium diverse kankercellen met drugs en dus ook van methadon. Tot haar verbazing bleken de met methadon behandelde kankercellen al snel te zijn gestorven. Allereerst werd gedacht, dat dit een fout in het onderzoek moest zijn, maar na het diverse keren herhalen van de test door verschillende onderzoekers bleek het resultaat elke keer hetzelfde te zijn: methadon doodde de kankercellen. Nu is dat op zich al heel bijzonder, want kankercellen zijn notoire overlevers en heel moeilijk om te doden. In veel gevallen zijn kankercellen zelfs in staat de aanvallen van het immuunsysteem en medicijnen eenvoudig langs zich heen te laten gaan, zonder er enige schade aan over te houden. Echter, niet bij methadon. Omdat methadon, zoals eerder gezegd, een specifieke werking heeft op morfinereceptoren in het lichaam, heeft het middel dat ook op de morfinereceptoren van de kankercellen. Daardoor kan methadon de kankercellen binnendringen en van binnenuit bestrijden. Het eerste gevolg: de tumor stopt met groeien. De tweede fase: de kankercellen sterven af. Vooral de combinatie van methadongebruik met chemotherapie bleek daarbij bijzonder succesvol te zijn.

Inmiddels is Dr Claudia Friesen in contact getreden met een groot aantal Duitse kankerpatiënten, die allen een snel terugkerende vorm van hersentumoren hebben en dus officieel uitbehandeld zijn. Door hen onderdeel van de studie te maken en een combinatietherapie ter bieden van methadontabletten of -druppels en chemotherapie, ziet de toekomst er voor deze mensen een stukje rooskleuriger uit dan voorheen. Bij allen zijn de tumoren namelijk al verschrompelt.

 

Hoewel methadon dus eigenlijk een pijnbestrijdingsmiddel is, wordt het sinds de jaren 1970 eigenlijk alleen maar ingezet als afkickmiddel bij heroïneverslaafden. Om het middel in de strijd tegen kanker in te kunnen zetten, moeten artsen en specialisten methadon echter weer als pijnbestrijdingsmiddel gaan voorschrijven. En daar zit nu precies het probleem. Menig arts weigert dit namelijk.

Of die weerstand er nu puur is vanwege de reputatie van methadon als afkickmiddel, of vanwege de geringe kennis en ervaring met het middel op andere terreinen? Zijn artsen wellicht bang een te grote dosis voor te schrijven, omdat ze het middel onvoldoende kennen? Feit is, dat de overlevende kankerpatiënten uit de studie na hun deelname de grootste moeite hebben de voor hen van levensbelang zijnde methadontabletten of -druppels voorgeschreven te krijgen.

Oncoloog Dr Martin Misch herkent het probleem. Zelf schrijft hij sinds enige tijd wel methadon voor aan veel van zijn patiënten, maar hij begrijpt dat veel van zijn collega’s dat (nog) niet durven door gebrek aan kennis en ervaring met het middel. Hij is dan ook gestart om alle gegevens van zijn methadon gebruikende patiënten (crica 30) te verzamelen en in kaart te brengen. Hoewel het nog maar een kleine groep betreft, kwam toch al snel naar voren, dat het met de bijwerkingen van methadon op de patiënten een stuk minder slecht gesteld was dan menigeen van tevoren had gevreesd. De patiënten waren hier eensluidend over: enige misselijkheid en verstopping waren de vervelendste bijwerkingen van het middel. Er treden geen verslavingsverschijnselen op en je geestelijke vermogens worden er ook niet door verdoofd of onderdrukt.

De vrouw uit Hamburg neemt nog elke dag tweemaal 22 druppels methadon in een glas water in. Ruim anderhalf jaar geleden had zij haar laatste chemokuur, maar de methadon blijft ze innemen tegen haar voorheen zo agressieve en steeds terugkerende hersentumor. Zij is intussen 3 jaar verder en het gaat goed met haar. Haar enige probleem is, dat zij eveneens de afgifte van een nieuw methadonrecept steeds moet bevechten, omdat er nog geen wetenschappelijk vastgesteld en erkend bewijs is van de positieve werking van methadon bij de bestrijding van tumoren. Ook als is zij er zelf het levende bewijs van.